گرمابه‌هایی که از خاطر شهر شسته شد

به گزارش دنیای 77 ، این مجله ایران او نوشت: «حتی در دهه شصت ، شما باید حمام عمومی را به یاد داشته باشید. با کیف و پارچه دور استخرها و موهایی که از پوست ما مراقبت می کردند نشستیم. بعضی اوقات برای حمام کردن ، مجبور بودیم جلوی دوش با دست شامپو درست کنیم و یکنواختی زیر آهنگ از بین می رود. خرد و رحمت آداب عمومی غسل عمومی بود؛ شخصی داشت روی سر شما آب می ریخت ، شخصی در رختکن یک تکه نان به شما می داد. همچنین کمک به افراد مسن در استحمام یک وظیفه اخلاقی بود. اما فقط خاطرات عجیبی از آن روزها وجود دارد و اکنون حمامهای عمومی با همه خاطرات خود یکی یکی از بین می روند و برجهای زشتی جای آنها را می گیرند. البته اگر بتوانند مجوز بگیرند ، در غیر این صورت به انباری برای تجار محلی تبدیل می شوند.

طبق آمار ، فقط 70 حمام از 1200 حمام تهران باقی مانده است و بقیه یا انبار است و یا تخریب کالا و زباله است. برخی از مشتریان در حال فرار دیگر از فرار دود سیاهی که از دودکش های آنها بلند می شود ، آگاهی ندارند.

“حمام کوروش یکی از قدیمی ترین بناها در منطقه نظام آباد است.” در سالهایی که گاز و آب شیر وجود نداشت ، جایی برای سوزن انداختن نبود ، اما ناگهان برکت مانند بسیاری از موارد دیگر از دستشویی خارج شد ، “ظفر می گوید.” کوروش به تنهایی در حال استحمام است و معتقد است که در اینجا دستشویی تمیز وجود ندارد. او یکی از امتیازات را در آشپزخانه می گذارد و میز صبحانه را در رختکن پهن می کند: ! این آشپزخانه است. به چیزی دست نزنید! “این آلوده است!” به کسی نمی گوید ، یادداشتی است که روی آن برچسب وجود دارد. نوک و کتری را روی پیک نیک می گذارد و پنیر را با دو بار شستشو در وسط لواش می مالد. وی ستود: “با این حال ، امروزه ما باید بیش از هر زمان دیگری مراقب سلامتی باشیم.”

ظفر عینک های بزرگش را روی صورتش می گذارد و می گوید: “ما قبل از کرونا هیچ تعریفی از کار نداشتیم. این حمام 65 ساله است و برای من هر کاشی اینجا تصویری از یک خاطره است. این را بخاطر بسپار! تا 100 کمد بود ، مشتری آمد و ما مجبور شدیم کیف خود را در قفسه ها بگذاریم. هر دو مسئول مراقبت از کیسه ها و کیف ها بودند. برای چندین سال ، حمام های عمومی با دستور وزارت بهداشت بسته می شوند ، و فقط 20 حمام وجود دارد. مشتریان ما فقط پرسنل شهرستانی هستند. بیایید در تهران کار کنیم و هفته ای یک بار برای دوش گرفتن به ما مراجعه کنیم. با این حال ، آنها به حمام نیز نیاز دارند و چند نفر در عصر برای حمام کردن. همچنین اگر آب یا گاز خیابان برای مدتی قطع شود مشتری جدیدی پیدا خواهیم کرد. ما روزانه 8 مشتری و چند روز 3 مشتری داریم. “فقط چراغ وجود دارد و هزینه آب ، برق و گاز کسر نمی شود. “

آیا داری

آب خالی

20 تومان.

ظفر با کارت مشتری می گوید که من فقط از صبح این مشتری را دارم. نرخ حمام 45 دقیقه ای 15 تومان و نرخ شستشو 2000 تومان است. آیا با این میزان پس انداز قضاوت می کنید که آیا در اینجا نوری وجود دارد؟ “ما بدون این حمام چه می کردیم؟” مرد جوان می گوید کیسه پلاستیکی را محکم گرفته است. من یک سال است که برای کار از مالایا به تهران می آیم. من در مغازه در و ویترین کار می کنم و شب ها آنجا می خوابم. من هم هفته ای یک بار میام غسل کنم. در این منطقه فقط یک حمام وجود دارد. هر وقت می آیم لباس هایم را می شویم و سقف مغازه را پهن می کنم. “بگذارید نور برای همیشه در اینجا بماند.”

به حمام دیگری می روم. حمام ونوس که شباهت زیادی به حمام ندارد و بیشتر به انبار زباله شباهت دارد و به یک باره قابل تحقق است. با این وجود در اینجا خبری از مشتری نیست. درهای چدنی ، کاشی های شکسته و یک محافظ قدیمی که روی تخت کناری افتاده است. وقتی مرا می بیند ، فکر می کند مشتری فوراً آمده و برخاست. روی دیوار خواندم: “معتادان در حمام عمومی ممنوع هستند.”

میگه اینجا رو نگاه نکن! حمام ناهید 60 سال پیش به خودی خود آمد. نام وی سید رئوف است و چهل سال است که در ونوس کار می کند. او در اینجا بازنشسته شده و چندین سال است که در اینجا نگهبانی می کند و اگر مشتری دستشویی باشد ، یک درجه معرفی می کند: “در آن زمان 16 نفر در این حمام کار می کردند و همه ما بیمه شده بودیم. من از ابتدا نگهبان نبودم ، تکنسین بودم و در موتورخانه دستشویی کار می کردم. کار من این است که در ظرف آهنی که تا ارتفاع متر گرم شود آتش بزنم و مراقب باشم که آب سرد نشود. گلدان بزرگ چدنی آب را تا 10 روز گرم نگه می دارد و با فشار زیاد وارد لوله ها می شود. آیا شما اعتقاد دارید که در دهه 60 ما باید نیمه شب دستشویی را باز کنیم؟ در غیر این صورت مشتری عقب می ماند. یک بار در نیمه شب ، چند افسر پلیس به مرد جوانی که گونی در دست داشت ، مشکوک شدند و فکر کردند او یک سارق است. مرد قسم می خورد که از دستشویی آمده است اما آنها اعتقادی ندارند و می گویند کدام حمام نیمه شب باز است؟ سرانجام آن شخص مأموران را به اینجا آورد و ما گفتیم حال او خوب است. با دیدن رنگ پریدگی مرد گفتم که این آقا مشتری ماست ، زیرا ساکت ترین ساعت نیمه شب است ، او معمولاً در این ساعت می آید. “آیا شما اعتقاد دارید که من هنوز هم می توانم در خلوت سر مشتری فریاد بزنم ،” آقای روف ، خشک کن ، آن را شامپو بزن ، تراش!

سعد رئوف به دیوار حمام رنگ پریده اشاره می کند و می گوید: “فقط درجه es در 1 حمام کار می کند و بخشی که می بینید در این حالت است. از مدت ها قبل اوضاع به همین منوال بوده است و خبری از مشتری یا حمام 15 سال پیش تعطیل شد و اکنون انباری برای تولید کاشی و سرامیک است. به هر حال شما باید از جایی درآمد کسب کنید و راهی وجود ندارد. حمامهای زهره در تهران مشهور بودند. سخت تلاش کردند برای دریافت مجوز تخریب ، اما آنها تسلیم نشدند. حمام عمومی فقط برای اصلاحات جدید مجاز است. اکنون ، هر دو ماه ، قبض گاز 500000 تومان است. در روزهای گذشته ، ما یک گلدان چدنی را با روغن سیاه ، و این بی فایده خواهد بود. 200 مشتری در روز وجود داشت و ما وقت خراشیدن نداشتیم. “امیدوارم مقامات شهرستان از ما حمایت کنند تا بتوانیم حمام را دوباره بازسازی کنیم.”

از 70 حمام باقیمانده در تهران ، اگر آنها مشکلات حسن نیت ، مالکان و مستاجران را برطرف کنند ، می توانند برای پاک کردن این میراث باستانی ایرانیان از روی زمین ، معاف کنند.

سعد مهدی سجادی ، رئیس اتحادیه بخاری ها ، سوناس و ماساژ گفت: “مشکلات حمام عمومی با معرفی یارانه های هدفمند در ژانویه 1989 آغاز شد:” از زمان اجرای اهداف یارانه ، سطح آب 30 برابر افزایش یافته است. یعنی یک متر مکعب آب که 25000 تومان بود ، 800000 تومان شد. این روند افزایشی بخش همچنان ادامه دارد. البته ، این فقط آب نیست ؛ فاضلاب و گاز به هزینه حمام عمومی اضافه شد. حالا با این وضعیت ، از چند نفر پول حمام بگیریم؟ کسانی که از حمام عمومی استفاده می کنند قشر بسیار ضعیفی از جامعه هستند و حتی توانایی پرداخت 25000 تومان حمام را ندارند. در این شرایط ، تداوم حمام عمومی از نظر اقتصادی توجیه پذیر نیست. ناآگاهی از استحمام عمومی توسط مقامات شهری ، ترکیه حمامی عمومی به نام “پایگاه ترکیه” ایجاد کرده و ترکیه حمامی عمومی به نام خود ثبت کرده است. وی افزود: اخیراً یك ایرانی در فرانسه حمام رسمی ساخت و مورد توجه بسیاری از فرانسوی ها قرار گرفت و فرانسویان برای استفاده از این حمام 35 یورو پرداخت كردند.

من از انبار کاشی و سرامیک بیرون آمدم و به دنبال دودکش شما در حمام می گشتم. “هیچ دود از پشت بام وجود ندارد و هیچ کس با گونی به دستشویی نمی آید.”

انتهای پیام