قاصدان بهار کجایید؟ – ایواره

به گزارش ایواره ، داوود فتحعلی بیگی ، استاد دانشگاه و یکی از پیشکسوتان تئاتر ، در مورد هاخی فیروزی به روزنامه گفت جام جم وی گفت: حاجی فیروز یکی از نمادهای ایران باستان است و در دوره ای که مردم هنوز با تقویم آشنا نبودند و زمان و برنامه مانند امروز نبود ، آنها از اواسط به محله های مختلف شهری و روستایی می رفتند. مارس و ورود نوروز را اعلام کرد. هر منطقه از ایران خوانندگان نوروزی خود را داشت که ریشه در آداب و رسوم این منطقه داشت. به عنوان مثال کوسه ها مخصوص منطقه شمالی و قزوین بودند. افزودنی های آذربایجان. حاجی فیروزها نیز متعلق به مناطق مختلف ایران بود و مخصوص منطقه خاصی نبود. در افسانه های ایرانی ، آنها از سرزمین مردگان (زمستان) می آمدند و بنابراین چهره آنها سیاه بود ، اما همان مرد مردی در قلب خود آتش داشت که نشانه ای از بهار بود و بنابراین او لباس قرمز آتشین به تن داشت حاجی فیروز و خوانندگان نوروزی در فرهنگ ایران گدا نبودند ، آنها پیام آوران بهار و گرما و یک نه این که به مردم پاداش و عیدی هایی که برای مژده می گرفتند داده شود. همه افراد در خانه از شیرینی و آجیل گرفته تا آجیل ، لوبیا ، برنج و … به این پیام رسان ها خبرهای خوبی می دادند. این پیام رسان های خوب شب نیامدند ، آنها روز با دهل ، سرنا و دایره آمدند. با صدا و شعرهای خوب که سرشار از شادی و گرما و مهربانی و برکت بود. آنها گدای گدایی نبودند. آنها کسانی بودند که صداها و شعرهای خوب را برای مردم به ارمغان آوردند و دل مردم را شاد کردند و پاداش این سعادت را نیز به عنوان هدیه دریافت کردند.

خبرهای خوب چطور؟

فتحعلی بیگی می گوید: چند سالی است كه در نزدیكی نوروز ، متكدیان لباس قرمز می پوشند ، حلقه هایشان را گرفته و صورتشان را برنزه می كنند و آنها در خیابان ها و كوچه ها قدم می زنند ، مردم و ماشین ها را متوقف می كنند و از آنها پول می گیرند. اینها خبرنگارهای نوروزی نیستند. شرایط نابسامان اقتصادی آنها را مجبور به استفاده از ظرفیت این نماد فرهنگی کرده و بیش از پیش جیب تکدی گری خود را پر می کند. در این میان ، سازمان ها و مسئولان فرهنگی که قرار است جشنواره ها و مراسم اصلی را زنده نگه دارند ، در سکوت و بی توجهی غوطه ور شده اند و به هیچ وجه فکر نمی کنند که برای حفظ و ترویج این فرهنگ زیبا و معنادار باید کاری انجام دهند. ناراحت نباش. اگر سازمان میراث فرهنگی ، شهرداری و سازمان های دیگر مجبور بودند جشن های نوروزی را در حوالی عید برگزار کنند ، حداقل مردم حاجی فیروز واقعی را همراه با التماس حاجی فیروز دروغین می دیدند و تفاوت این دو ، سهل انگاری نهادهای فرهنگی و رسمی؟ ، فراموش شده است و امروز ما با موجی از ابتذال و جهل در مورد خواندن نوروز و هاخی فیروزی و سایر نمادهای منادیان نوروز و بهار مواجه هستیم. نسل بعدی احتمالاً از هر چیزی که هاخی فیروز باشد احساس بدی خواهد کرد زیرا او آن را معادل التماس می داند و هیچ کلمه ، سرود یا ترانه ای از وی که هشدار دهنده بهار است نمی شنود. در کشورهای فارسی زبان همسایه که مراسم نوروزی نیز دارند ، مانند افغانستان ، کردستان ، تاجیکستان و … ، مراسم تلاوت های نوروزی و نوروزی هنوز زنده نگه داشته می شوند و اجازه تغییر شکل و ناپدید شدن ندارند. اما در کشور ما سهل انگاری و سو mis تفاهم باعث تخریب این مراسم شده است. وی افزود: کشور ما اسلامی است ، اما خواندن نوروز و شکل و شمایل آن هیچ تضادی با اسلام و مراسم مذهبی ندارد ، زیرا همه این مراسم یادآور مهربانی است و با فرهنگ اسلامی و دینی مغایرت ندارد.

انتهای پیام