«ضد آفتاب طبیعی» کره زمین چیست و تخریب آن چه خطراتی درپی دارد؟

به گزارش ایواره ، مولکول های ازن که به خودی خود از سه اتم اکسیژن تشکیل شده و در استراتوسفر در ارتفاع 18 تا 50 کیلومتری سطح زمین پراکنده شده اند ، می توانند اشعه ماوراء بنفش خورشید را جذب کرده و از رسیدن آنها به سطح زمین ، اقیانوس ها و جنگل ها جلوگیری کنند.

هنگامی که نقش مهم و حیاتی لایه ازن توسط دانشمندان مشخص شد و برای همگان آشکار شد ، مردم توانستند با استفاده از تصاویر ماهواره ای این لایه را مطالعه کرده و متوجه کاهش ضخامت لایه ازن در لایه استراتوسفری شوند (لایه دوم بیشتر از اتمسفر). کشورهای توسعه یافته سپس بر ضرورت حفظ لایه ازن به دلیل نقش حیاتی آن در اکوسیستم های کره زمین ، پروتکل وین در مورد حفاظت از لایه ازن در سال 1985 و پروتکل مونترال در سال 1987 تأکید کردند. به منظور کاهش استفاده از گازهای مضر ازن ، لایه ازن توسعه و امضا شد و اکنون پیمان مونترال در همه کشورهای کره زمین ، یعنی در 197 کشور عضو سازمان ملل تصویب شده است.

اشعه ماوراء بنفش خورشید باعث آسیب جدی به بدن ، پوست و زندگی انسان می شود ، بنابراین بدون لایه ازن ، حیات بر روی زمین شکل نمی گرفت. اگرچه لایه ازن از اهمیت بالایی برخوردار است ، اما انسان با تولید مواد مصنوعی که منجر به تصمیمات جهانی و بین المللی برای حفاظت از لایه ازن شده است ، در مکانیسم های طبیعی بالای اتمسفر اختلال ایجاد کرده است ، در حالی که برخی عوامل طبیعی مانند فعالیت های آتشفشانی ، تخریب و کاهش ضخامت لایه ازن نیز می تواند مثر باشد.

یکی از مخرب ترین آثار تخریب ازن ، افزایش سرطان پوست در انسان است. با گذشت زمان ، تعداد بیماران مبتلا به سرطان پوست بطور چشمگیری افزایش یافته است ، به ویژه در کشورهایی مانند استرالیا ، که در مجاورت حفره های تخریب ازن قرار دارند. (DNA) ، تخریب غذاهای دریایی شامل فیتوپلانکتون و جنگل ها و کاهش کیفیت محصولات انسانی با

روند کاهش استفاده از گازهای تخریب کننده ازن ، از جمله کلروفلوئوروکربن ها (CFC) ، هالون ها ، تتراکلرید کربن و متیل بروماید ، تا حدودی در جهان موفق بوده است و تقریباً همه این گازهای تخریب کننده ازن در 99 درصد کشورهای جهان جهان حذف شده است سیاست های بین المللی برای محافظت از لایه ازن ، کشورها را به کشورهای در حال توسعه و در حال توسعه تقسیم کرده است و بسته به اینکه به کدام یک از این دسته ها تعلق دارند ، روند اقدامات متفاوت است.

ایران یکی از کشورهای در حال توسعه است و تا 1 ژانویه 2010 موفق به حذف استفاده از برخی گازهای تخریب کننده ازن مانند “کلرو فلوروکربن ها” (CFC) در کشور شده است. پس از حذف استفاده از گازهای تخریب کننده ازن در ایران ، برخی از صنایع در کشور به استفاده از گازهای جایگزین روی آوردند که ازن تخریب نشده یا کمتر از گازهای تخریب کننده ازن قبلی نیستند ، اما با موضوع گرم شدن کره زمین ، مشخص شده است که برخی از این گازهای جایگزین ، هر چند مخرب یا کمتر مخرب برای لایه ازن ، دارای اثرات شدید گلخانه ای است که باعث گرم شدن کره زمین می شود.

دانشمندان دریافته اند که گرمایش زمین دمای تروپوسفر (پایین ترین لایه جو زمین) را افزایش می دهد ، لایه ای که انسان در آن زندگی می کند ، اما استراتوسفر (18 تا 50 کیلومتری سطح زمین) را خنک کرده و آن را سرد می کند. این لایه اساس تشکیل ابرهای استراتوسفری قطبی و در نتیجه تخلیه لایه ازن را فراهم می کند. در این شرایط ، کاهش فعالیتهای منجر به انتشار گازهای گلخانه ای و جایگزینی گازهای طبیعی در صنعت به جای استفاده از گازهایی که دارای اثرات شدید گلخانه ای هستند ، علاوه بر کنترل آب و هوا و کاهش گرمایش زمین ، می تواند به طور غیر مستقیم به حفاظت از لایه ازن کمک کند.

گازهای گلخانه ای ، به دلیل طول عمر در جو ، می توانند تا چند دهه به تجزیه ازن ادامه دهند ، این بدان معناست که گازهای آزاد شده در دهه 1960 و 1970 هنوز تخریب شده اند ، بنابراین پیش بینی می شود که انتشار گازهای گلخانه ای مخرب است. لایه ازن را متوقف کرده و استفاده از این گازها را در کشورهای جهان از بین ببرید.تا سال 2060 ، ضخامت لایه ازن احتمالاً به سطحی خواهد رسید که در دهه 1980 وجود داشت.

کاهش عوامل م directثر بر کاهش ازن ، مانند کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و گازهای گلخانه ای ، نمی تواند کاهش کوتاه مدت اوزون را در کوتاه مدت کاهش دهد ، زیرا این گازها برای چندین دهه مصرف و آزاد شده اند. و هنوز در جو زمین فعال هستند.

اگر کاهش فعالیت های صنعتی و انتشار گازهای مضر و گازهای گلخانه ای به مدت طولانی تری ادامه یابد ، ممکن است اثرات مثبتی مانند کاهش تخریب ازن به دنبال داشته باشد ، اما در کوتاه مدت ممکن است تأثیر کمی در بهبود وضعیت لایه ازن

انتهای پیام